«Είναι άλλο να νιώθεις το χάδι του αέρα, να σε αγκαλιάζει η αίσθηση, Του… και να απομακρύνεται ελεύθερα στο χώρο!.. Είναι άλλο να ακούς το λεπτό, μελωδικό κελάηδισμα του μικρού πουλιού, ξεχωρίζοντας το μέσα απ΄την συνεχή χορωδία των τζιτζικιών… ακούγοντας την καρδιά, Του, να ‘ρχεται και ελεύθερα να φεύγει!.. Είναι άλλο να σταματάς για μια στιγμή, για να παρακολουθήσεις το ελαφρύ και χαρωπό πέταγμα της πεταλούδας τριγύρω σου… κι ίσως αν μείνεις ακίνητος, μπορεί και να σταθεί πάνω σου… να σ΄αγγίζει η ευαίσθητη λεπτότητά της… νιώθοντας το άγγιγμα, Του… κι όσο χρειάζεται για να »σβηστεί » ελεύθερα στο χρόνο!.. Και είναι άλλο, να θέλεις, όλα, να τα κρατήσεις… να τα φυλακίσεις… να τα συνηθίσεις… κλείνοντας έτσι την πόρτα στη ζωή… που είναι τώρα εδώ… ελεύθερη… διαρκώς ανανεωμένη… και αθάνατη!.. Κι όλα δίχως προσπάθεια – ούτε να αφήσεις, ούτε να μείνεις, ούτε να επιδιώξεις να΄ρθει κάτι!.. Όλα αυτά είναι του εαυτού (του εγώ) που συνεχώς παρεμβαίνει,κι επίμονα ζητά, είτε υλικά είτε ψυχολογικά, είτε «πνευματικά» πράγματα!.. Και δεν πειράζει. Αλλά θα ήταν χρήσιμο να κατανοηθεί,τώρα, ότι το μόνο που χρειάζεται είναι η ατάραχη, σιωπηλή παρατήρηση, δίχως τα σχόλια του νου…κι ότι είναι, καλώς να έρθει ή να μην έρθει!..»

Bodhiprem